Hatta olsun diye yapılması gerekenden daha da fazla üstelersin.
Aşktır ; değer verirsin, ödün verirsin, sevgiden de öte saygı gösterirsin, olmayacak kaç şey varsa bir araya bile getirirsin… Bakarsın, ne anlattığını anlayabilmiş; ne de çözüm için bir şeyler yapma gayretinde.
İştir ; sabahlarsın, “olsun” diye ailenden çaldığın zamanı oraya verirsin…
Dosttur ; hayatta kimseyi dinlemediğin kadar dinler, kendine ayırmadığın onca şeyi “O’na” ayırmaya çalışırsın… Sonra olayın içinden kendini çıkartır şöyle karşıdan yaptıklarına bir bakarsın… Bakarsın ki her şey başladığın gibi!
Olmuyorsa, olmuyordur!
Gönlün rahat mı?
Elinden geleni yaptın mı?
Cidden olmuyorsa zorlamayacaksın…
Can Yücel
Can Yücel çok güzel ifade etmiş aslında bunun üzerine bana çok yazmak düşmez.
Işıklar içinde yatsın...
Söylenecek benim de kendi payıma düşenler var.
Öncelikleri bellidir insanın. Sevdikleri, değer verdikleri öncelik kısmında bir adım öndedir her zaman...
"En güvendiği kimdir insanın?" diye soruyorum kendime...
Bence kendi olmalıdır. Çünkü kendi kendini kandıramaz insan. Kendine dürüsttür her şeyden önce, dürüst olmalıdır insan olabilmek için. Başkaları onu kandırır, güvenini kötüye kullanır, ama insan bunu kendine yapamaz.
Bilirim kendim, değerimi, nelerden vazgeçebileceğimi, zamanımı, varsa paramı...
En çok ve de en önce de sevgimi koşulsuz paylaşacağımı bilirim.
Hepsini de tükenmedikçe paylaşırım değer verdiklerimle. Paylaştıkça ben daha da çoğaldığımı hissederim gönülden.
Ama bazen bazı şeyler olur; karşılaştıklarım, hak etmez paylaştıklarımı…
İşte o zaman çok yaralanırım hele de dönüp kendini sorgulamıyorsa insan... Verdikçe çoğalırsın ama hep verip hiç alamamak ya da zorlayarak almaya çalışmak yorar insanı.
İşte şu an o kötü durumdayım. Hep gülerek hep veriyorum ama bir gün yorulacağımı biliyorum ve bilerek yapıyorum. Her gün sevgimden biraz daha tüketiyorum belki de farkında olmadan.
Hayatım boyunca hoşlanmadım yaşadığım güzellikleri tüketerek azaltmaktan ama olmayınca olmuyor işte. Kaybetmemek için yapıyorsun her gün kendinden vererek ve verecek bir şey kalmadığında hüzünle dönüyorsun geriye...
Umarım kötü sonuçlanmaz ve elimden geleni yaptığım için pişman olmayan bir düşünce içinde olmam dilerim...
